Έφτασε ο Σεπτέμβρης, δεύτερη βδομάδα στη δουλειά μετά την καλοκαιρινή άδεια, η ρουτίνα άρχισε να επιστρέφει στη ζωή όλων μας, τα "βαριέμαι" άρχισαν και πάλι να ακούγονται από όλα τα στόματα σε όποιον όροφο της εταιρίας και αν είσαι...
Όπως καταλαβαίνει εύκολα κανείς, αν δεν έχεις κάποιο γεγονός στη ζωή σου, πχ να είσαι έγκυος σαν την κουμπάρα μου, ή φρεσκοπαντρεμένος σαν έναν φίλο μου ή να έχεις παιδιά που πάνε σχολείο, δεν έχεις και πολλά πράγματα να κάνεις στις αρχές Σεπτέμβρη πέρα από τα καθημερινά και εργασιακά...
Καμία τηλεοπτική σειρά δεν έχει ξεκινήσει, (καλά εκτός από το Stargate Atlantis αλλά δεν μας έχει πείσει ακόμα ότι θα έχει κάτι ιδιαίτερο ή έστω αμυδρά ενδιαφέρον φέτος ). Η ελληνική τηλεόραση έτσι κι αλλιώς δεν παίζει στον τομέα διασκέδαση εκτός κι αν δεν έχεις πρόβλημα να νιώθεις τα εγκεφαλικά σου κύτταρα να αυτοκτονούν σε κάθε δολοφονική ατάκα των πρωταγωνιστών στα εκάστοτε σήριαλ...Οπότε μένουμε στην καλή διάθεση των αμερικανικών καναλιών για να ξεκινήσουν το δυνατόν συντομότερα το χειμερινό τους πρόγραμμα ... και το lost αργεί ακόμα...
Τουλάχιστον ξεκίνησε από τέλος Αυγούστου το πρωτάθλημα!!!! Να έχουμε κάτι να ασχολούμαστε εμείς και οι (13? ) καθημερινές αθλητικές εφημερίδες! Πέρασε και η Πανάθα στο CL και άρχισε να γεμίζει λίγο η τηλεοπτική μας ζωή :-)
Εντωμεταξύ, όσο ερωτευμένος και να είσαι, και όσο και να θες να είσαι συνέχεια με τον αγαπημένο σου και να γουτσου-γουτσιάζεις, ε δεν γίνεται κάθε μέρα και όλο το απόγευμα και όλο το ΣΚ να είστε κολλημένοι σαν βδέλλες! Θες λίγο και τον χρόνο σου, να πάρεις λίγο αέρα βρε παιδί μου, σερφάρεις λοιπόν λίγο στο νετ, παίζεις και κανα παιχνίδι αλλά πάλι κάτι δεν πάει καλά...θες να δεις και κάτι, να σχολιάζεις να συγκινηθείς να ασχοληθείς με το πρόβλημα του πρωταγωνιστή επιτέλους, φτάνει όσο ασχολήθηκες με τα δικά σου.
Και είσαι λοιπόν το ΣΚ και λες να δω κανα αγώνα πρωταθλήματος βρε αδερφέ και πάρτα...προκριματικά μουντιάλ και Εθνική! Έχει δίκιο ο Θοδωρής δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρετό από αγώνα της Εθνικής...και εξηγώ...στον αγώνα με το Λουξεμβούργο, η Εθνική ήταν άθλια! Έβαλε 2 γκολ κανονικά και 1 από πέναλτι χειρότερο από αυτό που έδωσε ο Βασσάρας στην ΑΕΚ και όλος ο αγώνας ήταν άθλιος!
Όταν παίζει η δική σου ομάδα , όσο άθλια και αν παίζει, πως να το κάνουμε έχει ένα άλφα ενδιαφέρον, λίγο να βρίσεις κάποιον , να διαφωνήσεις με τις επιλογές του προπονητή ή και με τις απόψεις όποιου είναι μαζί σου στον αγώνα, αν είσαι και στο γήπεδο κοιτάς τριγύρω σχολιάζεις κάτι άσχετο εεε κάτι γίνεται περνάει η ώρα σου.
Με την Εθνική ομάδα όμως πω πω πω... τι να πεις?! Να διαφωνήσεις με τις επιλογές του Ρεχάγκελ? Πάνω που ετοιμάζεσαι να πεις " Πάλι τον Χαριστέα ρε πούστη μου?" ακούς μια μικρή μικρή φωνούλα μέσα σου που λέει ψιθυριστά "Αυτός σου έδωσε το euro" και μετά σε πιάνουν και τύψεις...άι στα κομμάτια βαριέμαι να τους βλέπω τους περισσότερους αγώνες της Εθνικής αλλά από την άλλη δεν μπορώ να μην δω γαμώτο...πάει μόνο του το χέρι και ανοίγει την τηλεόραση...κρυφά, μουλωχτά πριν προλάβει το συνειδητό κομμάτι του εγκεφάλου να διαφωνήσει και να μπλοκάρει την ενέργεια....
Την Τετάρτη το βράδυ, λογικά θα πάω σιγά σιγά στη κρεβατοκάμαρα και την ώρα που ο Θοδωρής θα αναρωτιέται τι κάνω, θα κάθομαι έτσι χαλαρά και θα βλέπω τον αγώνα. Όταν θα καταλάβω τι κάνω θα είναι αργά πια και η υπόθεση χαμένη...όσο ανιαρός κι αν είναι ο αγώνας θα είμαι εκεί...γιατί το καινούργιο όπιο του λαού δεν είναι η εκκλησία αλλά το ποδόσφαιρο και ναι είμαι εθισμένη το παραδέχομαι, όπως παραδέχομαι ότι περιμένω με αγωνία το να πάω γήπεδο το Σάββατο και μετά πάλι την Τρίτη...
Δεν φταίω εγώ κύριε πρόεδρε, οι γονείς μου φταίνε που μας μύησαν στο ποδόσφαιρο από παιδιά, όταν πηγαίναμε ημερήσιες εκδρομές με την μπάλα μαζί μας και παίζαμε για πλάκα, όταν μας μάθαιναν τι ωραίο που είναι αυτό το "να βλέπεις 22 παίκτες να κυνηγάνε ένα πετσί γεμάτο αέρα" και πόσο πιο ωραίο να είσαι ένας από αυτούς τους 22...πράγμα που ζουν τ αδέρφια μου χρόνια τώρα.
Πρέπει να βρω κάποιον να κατηγορήσω επειδή μ αρέσει και το μπάσκετ και παθιάζομαι με το βόλεϋ αλλά δεν βρίσκω κάποιον πρόχειρο τώρα γι αυτό απλά θα το αγνοήσω.
Τώρα εγώ είμαι στη δουλειά....και βαριέμαι...και θέλω να πάω σπίτι μου ή για καφέ ή για μπάνιο ή οπουδήποτε αλλού...σκέφτομαι λοιπόν ότι πρέπει να είναι μέσα στο γονιδιακό μας χάρτη αυτό το "βαριέμαι" γιατί όταν είχα άδεια και μπορούσα να κάνω όλα τα παραπάνω αν ήθελα, ήξερα πως σε κανα δυο μέρες θα έκανα σαν τρελή για να γυρίσω στη δουλειά.
Άρα ρε συ ψηλέ...με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι...ότι και να κάνουμε θέλουμε κάτι άλλο...άι στο καλό... τουλάχιστον έχουμε το Τσου Λου...
